Τέλος στην πολιτική μας «εκπροσώπηση»

ΑΙΧΜΕΣ

Μας χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να φτάσουμε μέχρι εδώ: Να επιλέξουμε ως διέξοδο σε δύσκολη εκλογική αναμέτρηση το επικίνδυνο μονοπάτι:

Να κατεβαίνουν όλοι οι Βορειοηπειρώτες, ελεύθερα, χωρίς τύψεις, χωρίς καμιά ενοχή, υποψήφιοι βουλευτές με αλβανικά κόμματα.

Μας συμβούλεψαν να ακολουθήσουμε ως Μειονότητα το δρόμο αυτό πριν από 30 χρόνια, αλλά δεν υποκύψαμε. Στηριχτήκαμε στην διορατική επιλογή της Εθνικής μας Οργάνωσης της «Ομόνοιας», που κοιτούσε «μακριά».

Το 1996 έγινε από τον κ. Βαγγέλη Τάβο η πρώτη κατακριτέα πράξη. Ξεκόπηκε από το κοπάδι και πήγε με το Σοσιαλιστικό Κόμμα Αλβανίας. Και αφού δεν έπαθε ζημιά, δεν του μπήκε ούτε αγκάθι στο πόδι, άνετα μετά από 13 χρόνια, την ίδια πράξη έκανε και ο Σπύρος Ξέρρας. Πήγε με το ΔΚ Αλβανίας.

Αφού ξεκίνησε να ξεφτίζεται το πουλόβερ, δεν ήταν χαζός, μεγαλύτερη κουτσουλιά έκανε ο κ. Ντούλες, ο ηγέτης, ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ. Είναι η δεύτερη φορά που κατεβαίνει ως υποψήφιος βουλευτής με το ΔΚ Αλβανίας.

Τον ακολούθησε με μανία και ο Νίκος Κούρης του ΜΕΓΚΑ, που κατεβαίνει με το ΣΚ Αλβανίας.  

Στην «Ομόνοια» τσιμουδιά. Ούτε ζημιά, ούτε γάτα. Όλα ομαλά. Κι ας είναι όλα, πέρα ως πέρα, διαλυμένα.