Οι κόκκινες παντόφλες

(Κοινωνικά θέματα)

Ανησυχούσε ακόμα και για τους εργένηδες του χωριού η Μάνα μου. Κι εκφραζόταν συχνά. Έλεγε τη γνώμη της. Καρφί στην ψυχή της είχε τους σχεδόν πενήντα πενηντάρηδες, που είχαν περάσει τα πενήντα χρόνια και δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν, δεν είχαν στο νου τους να αλλάξουν τη ζωή τους, να δεσμευτούν, να ανοίξουν το σπίτι τους.

«Τι κάνουν ακόμα ελεύθερα πουλιά στο κλαρί(;!), έλεγε, όλο παράπονο. Πότε θα καρπίσουν, πότε θα δημιουργήσουν οικογένεια, πότε θα χαρούν τα νιάτα τους;! Όλα, στη ζωή, έχουν τον καιρό τους, τη σειρά τους».

Ανέφερε, ως αιτία του κακού: σόι, αδιαφορία, τη φοβία των αγοριών από τα «ξεβγαλμένα» κορίτσια της μοντέρνας εποχής, που πετάνε.

Συμβούλευε τις φίλες της με ανύπαντρα: «Να μην σας κολλάει ύπνος! Να τα συμβουλεύετε κάθε μέρα, να τα κεντρίζετε συνέχεια! Να τα ξυπνάτε!».

Μια φίλη της, γειτόνισσα, που επισκέπτονταν συχνά τη Μάνα μου κι είχε το μεράκι της παντρειάς του γιου της, της έλεγε τη χαρά και τον πόνο της:

«Σε χαίρομαι, Βήτα, που πάντρεψες τα παιδιά σου! Μάζεψες το γνώμη σου! Να, (της έδειχνε με το χέρι), βλέπω τις κόκκινες παντόφλες των νιφάδων σου πίσω από την πόρτα και ζηλεύω. Αγωνιώ, πότε θα έρθει αυτή η ώρα και στο σπίτι μου!».

Κι έβλεπες, από το συσσωρευμένο μαράζι, να πέφτει κουμπί το δάκρυ της.

Έλεγε και το πικρό, το δυσάρεστο – άγγιζε την πληγή του θέματος – η Μάνα μου:

«Σήμερα, καλά παντρεύουν οι γονείς τα παιδιά. Όμως, ζουν κάθε μέρα με το φόβο του διαζυγίου στην καρδιά! Σάλεψε ο κόσμος. Έφυγε ο κόσμος από το δρόμο του Θεού…».

Έγιναν οι χωρισμοί μόδα. Το ανεύθυνο ζευγάρι, στην κοινωνία που ζούμε, εκτός που δεν ντρέπεται, δε σκέφτεται καθόλου ότι με την πράξη του διαζυγίου του τι ψυχολογικά προβλήματα προκαλεί στα παιδιά. Τα σακατεύει. Τα αποπροσανατολίζει στη ζωή. Τα πληγώνει βαθιά.

Από «Το βιβλίο της Μάνας μου»