Η ΒΑΣΙΛΩ ΘΑΝΟΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ ΚΙ Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΑΣ ΑΠΕΙΛΕΙ

Η ηλικία της κυμαίνεται κάπου εκεί κοντά στα εβδομήντα, όμως η ενέργειά της, η ψυχική της δύναμη, την κάνουν σαν να είναι σαραντάρα.

Ίσως, να βοήθησε σε αυτό, το ιερό επάγγελμα, ο μαραθωνοδρόμος σε όλη της τη ζωή, πηγαίνοντας σε κάθε χωριό της Δερόπολης και της Ρίζας…, διασχίζοντας τα στενά σοκάκια χειμώνα – καλοκαίρι, με την τσάντα του νοσηλευτή στην πλάτη.

Εγώ, προσωπικά, έτσι τη θυμάμαι, σχεδόν σαράντα πέντε χρόνια τώρα, να πηγαίνει εκεί που την καλεί το καθήκον: Από τα νεογέννητα μωρά, στο βρεφοκομείο, στο νηπιαγωγείο, στο δημοτικό σχολείο… και μέχρι τα αγαπημένα γεροντάκια…, να κάνει το εμβόλιο με το ελαφρύ της χέρι.

Η πόρτα του σπιτιού της πάντα ανοιχτή. Χειμώνα με βροχές, να τρέχει με το φακό ή με το φανάρι στο χέρι της, για να φέρει στη ζωή το αγγελούδι ή να προσφέρει τη βοήθεια της σε κανένα επείγον περιστατικό.

Συνεχίζει να χτυπάει συνέχεια το κινητό της, ας πέρασαν αρκετά χρόνια που βγήκε στη σύνταξη…

Κι η Βασίλω απαντάει, σε όποιον την καλεί: «Έτοιμη είμαι! Έρχομαι αμέσως!».

Κι ας την απειλεί και την ίδια, τούτη τη δύσκολη εποχή, ο κορωνοϊός.

«Με το χαμόγελο πάντα στα χείλη, με τον γλυκό της λόγο, σου παίρνει η Βασίλω την αρρώστια, σου μαλακώνει τον πόνο, λένε οι παππούδες και γιαγιάδες, για την άξια νοσηλεύτρια!».

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη θεια – Βασίλω ΘΑΝΟΥ, για την εξυπηρέτησή της χτες, σήμερα και αύριο, που θα προσφέρει στο συνάνθρωπο, στο συγχωριανό.

Αυτή είναι η θεια – Βασίλω ΟΛΩΝ μας, στο χωριό μου, την Καλογοραντζη.

Γιώργος ΜΠΕΖΑΤΗΣ